Bijdrage debat over geweld­dadig dieren­rech­ten­ac­ti­visme

Voorzitter,

De titel van dit debat deugt niet. We hebben het vandaag niet over dierenrechtenactivisme, een volkomen legale activiteit, maar over wetsovertredingen in een bepaalde context. De AIVD adviseert in haar rapport deze scheiding serieus te nemen.
Op 8 maart jl. hebben mensen die zichzelf dierenrechtenactivisten noemen incidenteel op verschillende manieren de wet overtreden door andermans eigendommen te beschadigen en mensen te bedreigen of te stalken. Zoals alle fracties in dit huis wijst ook de partij voor de dieren dit soort illegale akties categorisch af. Niet elk middel wordt geheiligd door het doel dat ermee nagestreefd wordt. Dat neemt niet weg dat de aandacht voor het probleem buitenproportioneel en nogal selectief lijkt.

Het geeft geen blijk van groot vertrouwen van het CDA in de eigen minister die onlangs al aan de kamer liet weten “er bovenop te zitten”. Kennelijk beklijft die toezegging niet bij het CDA, nu over een voorval van 8 maart aanvankelijk een spoeddebat gevraagd werd, zonder dat het spoedeisend belang van zo’n debat duidelijk werd gemaakt.

Behalve in de eigen minister, lijkt het CDA ook weinig vertrouwen te hebben in de AIVD die bij herhaling heeft aangegeven dat er geen redenen zijn om aan te nemen dat er extra of nieuwe dreiging zou uitgaan van gewelddadig dierenrechtenactivisme.
Mijn vraag is dan ook: wat is de aanleiding voor de herhaalde behoefte om over dit specifieke thema van gedachten te wisselen en de opsporing en vervolging niet gewoon over te laten aan het bevoegd gezag dat zich daarin gesteund weet door AIVD en de minister?

Er is geen tekort aan wetten en regels in dit land en ook geen tekort aan handhavings-mogelijkheden. En voorzover dat er wel is, moet de oplossing gevonden worden in de uitbreiding van politie en justitie, niet in het inperken van burgerlijke vrijheden.

Daar is in dit huis meer dan eens over gedebatteerd, en het telkens opnieuw willen voeren van dit debat wekt de indruk dat het meer om het stigmatiseren van dieren rechtenactivisme gaat dan om de zaak zelf. Daar heeft mijn partij geen behoefte aan.
Het zou voor mensen en dieren te wensen zijn, dat partijen als het CDA en VVD nog eens net zoveel prioriteit gaan geven aan het geweld dat dieren wordt aangedaan, als aan het inderdaad verwerpelijke gewelddadige dierenrechtenactivisme. Hoezeer het ook afgekeurd moet worden, het vindt haar voedingsbodem in een beleid van geweld tegen dieren zoals met name het CDA dat heeft gevoerd in de afgelopen decennia. Ik noem: onverdoofd castreren van biggen, snavels kappen, massaal doden van gezonde dieren tijdens dierziektencrises, onverdoofd slachten, in beslagname en vergassen van hobbydieren, versnipperen van miljoenen eendagskuikens, vergassen van 3.5 miljoen nertsen voor bont dat niemand nodig heeft, . Het is zeker niet goed te praten wanneer mensen uit frustratie overgaan tot onwettig gedrag, maar de frustratie van mensen over dit massale dierenleed komt niet uit de lucht vallen. We zouden het dus met elkaar ook over de voedingsbodem voor gewelddadig dierenrechtenactivisme van links en van rechts moeten hebben, anders dan alleen over repressieve maatregelen die hun doel hooguit voorbij kunnen schieten en burgerlijke vrijheden op onjuiste gronden inperken.

Het ware beter het geweld tegen dieren harder aan te pakken en de dieren versneld rechten te geven, dan een kunstmatige heksenjacht op vermeend terrorisme dat heel goed kan worden aangepakt binnen de bestaande opsporing en handhaving.

En voorts zijn wij van mening dat er een einde dient te komen aan de bio-industrie. Via legale weg!
Dank u wel!