Bijdrage Partij voor de Dieren plenair debat Natuur­herstel Wester­schelde

Voorzitter. Zes vooraanstaande ecologen schreven kort na het kabinetsbesluit in april om af te zien van de ontpoldering en buitendijks kunstmatige schorren aan te leggen dat dit plan alles alleen maar erger zou maken in de Westerschelde. Ik hecht eraan, een citaat daaruit voor te lezen:

"Het kabinet heeft nu besloten dat er onvoldoende draagvlak is voor het herstel en het onder water zetten van de Hedwigepolder. Dat is erg, omdat Nederland hiermee voor het eerst te kennen geeft de natuurwaarden van de Westerschelde niet als leidraad te nemen voor de ontwikkelingsplannen. " Einde citaat.

Voorzitter, in zekere zin ben ik wel blij dat het eens een keer goed misloopt met een natuurdossier. Nu zijn alle schijnwerpers eens gericht op iets wat in de praktijk regulier kabinetsbeleid is: de natuur, daar hebben wij lak aan. Niemand die dat toegeeft hoor, binnen de coalitie, maar de feiten spreken voor zich. De natuur trekt aan het kortste eind. Keer op keer op keer moet de Raad van State de minister van LNV terugfluiten omdat zij vergunningen heeft verleend voor activiteiten die schade toebrengen aan natuurgebieden die er toch al niet zo best aan toe waren, ook nu weer.

De ChristenUnie sprak erover dat minister Verburg de Zeeuwen voor de gek houdt door te doen alsof de ontpoldering niet nodig is. Ik ben blij – dat zal men begrijpen – dat dit inzicht inmiddels ook tot die fractie is doorgedrongen. Minister Verburg houdt voortdurend iedereen voor de gek, vooral boeren en vissers, door te doen alsof er geen wetten zijn die grenzen stellen aan schadelijke activiteiten in de natuur. Die wetten zijn er natuurlijk wel en ik noem de mooiste: de Natuurbeschermingswet. Nog mooier vind ik dat ook de minister van Landbouw, de premier en alle andere ministers en bewindspersonen die aan die wet moeten houden. Daarin staat namelijk de Europese afspraak dat wij natuurwaarden zullen herstellen en beschermen. Doen wij dat niet, dan zal de rechter ingrijpen.

Voorzitter. Ik kan u melden, dat dit zeer regelmatig gebeurt. Hoe dat kan, is een grote vraag. Maar ik zou het niet erg betrouwbaar bestuur willen noemen als je dat jaar op jaar laat gebeuren.

De ChristenUnie sprak erover dat minister Verburg de Zeeuwen voor de gek houdt vanwege de ontpoldering die niet nodig zou zijn, maar die natuurlijk wel nodig is. Want waar hebben wij het over? Prachtige, maar vooral zeldzame en zeer waardevolle estuariene natuur rond een getijdenrivier die de ruimte nodig heeft; uniek in Europa en een van de belangrijkste rust- en voedselpunten voor honderdduizenden trekvogels. Die rivier zit al te veel gevangen in het nauwe keurslijf van dijken. Het gebied is er ronduit belabberd aan toe. De schade die in 2000 is toegebracht met de baggerwerkzaamheden moet nog steeds worden hersteld. Nu denkt de premier echter de enige effectieve manier daarvoor doodleuk te kunnen afblazen en komt hij met een plan op de proppen dat al door iedereen is afgekeurd. Wanneer hij daarin zijn zin niet krijgt, geeft hij natuurorganisaties de schuld.

Alsof wij ons al niet genoeg hoefden te schamen over de Westerschelde. Alsof het meekijken van de rechter niet heel hard nodig is in dit dossier, waarin steeds weer de natuurbelangen ondersneeuwen.

Al bij de tweede verdieping waren zowel de Raad van State als de Europese Commissie nodig om het kabinet tot natuurcompensatie te dwingen en is via een noodwet de verdieping alsnog uitgevoerd. Het lijkt erop dat wij een herhaling van zetten krijgen. Dat vind ik onbestaanbaar, want iedereen zag dit aankomen. Je kunt niet met de nieuwe verdieping beginnen als je de schade van je vorige baggerklus nog niet hebt hersteld. Die derde verdieping kan alleen plaatsvinden als het om een gezond estuarium en natuurgebied gaat. Dat betekent dat de Hedwigepolder onder water zal moeten staan. Als het kabinet niet aan die voorwaarde voldoet, kan het baggeren niet beginnen. Heeft het kabinet hierbij bewust een risico willen nemen door het onder water zetten van de Hedwigepolder te schrappen? Waarom is de schuld bij de natuurorganisaties gelegd? De Raad van State heeft de vergunning al geschorst, zelfs zonder de uitgebreide voorwaarden te bekijken. Hoe groot acht het kabinet de kans dat het deze schade kan herstellen en repareren, en wel een vergunning los kan krijgen? De Europese Commissie is kritisch. Dat was zij al twee maanden geleden. Zij heeft in de brief geschreven benieuwd te zijn naar de aanvullende informatie van het kabinet. Waarom is die nog niet geleverd?

Wij zijn met z’n allen dit juridisch moeras in gesleept. Er was geen probleem tot het kabinet een allang afgetikte maatregel tot natuurcompensatie terugdraaide met geen enkele goede reden. De laatste restjes natuur die wij overhebben, worden vertrapt. Er liggen plannen die miljoenen extra gaan kosten. En kennelijk heeft men er zelfs een rel met België voor over. Wat denkt de premier te winnen als de prijs zo hoog mag zijn?