Bijdrage Partij voor de Dieren WGO over de Raming der Tweede Kamer 2009

Voorzitter. Iedereen hier in de zaal zal zich wel afvragen waarom ik een haan heb meegebracht naar dit overleg.
Het is al eerder gememoreerd door een aantal sprekers: de Tweede Kamer staat in de schijnwerpers en heeft een voorbeeldfunctie. De Kamer is afgelopen jaar doorgelicht door de Nationale Jeugdraad, waarbij jongeren zijn komen kijken wat de Tweede Kamer nu eigenlijk zelf doet aan het sparen van klimaat en milieu. Dat hebben zij niet alleen voor onze organisatie gedaan, maar ook voor de individuele fracties en ik kan u met trots vertellen dat de Partij voor de Dieren is uitgeroepen tot de groenste fractie. Daar hebben wij dit haantje voor gekregen. Ik wilde hem vandaag meenemen. Het haantje staat symbool voor haantje-de-voorstegedrag. Ik voel daarom vandaag de dure plicht om uitgebreid stil te staan bij de vraag in hoeverre de eigen Kamerorganisatie duurzaam opereert.

Bij de vraag welke fractie de prijs zou krijgen, hebben het voedingspatroon en de keuzes die daarvoor worden gemaakt een belangrijke rol gespeeld. De afgelopen jaren is duidelijk geworden dat je met het maken van de juiste keuzes op dit vlak, de belangrijkste bijdragen levert aan behoud van milieu en bestrijding van de klimaatverandering. Het zal dus niemand verbazen dat ik vooral op de keuzes rond voeding zal ingaan. De heer Kalma merkte zojuist op dat wij hier geen discussies over details zouden moeten voeren. Mijns inziens is deze kwestie echter wel degelijk belangrijk. Klimaatverandering staat nummer 1 in de zorgen- top tien van burgers. Een discussie over het voedingspatroon binnen de Tweede Kamer is daarom mijns inziens alleszins op z'n plaats. Daarbij merk ik direct op dat het de Partij voor de Dieren een lief ding waard zou zijn als de Kamer een degelijk duurzaamheidsbeleid ging voeren. De discussie die ik vandaag wil aanzwengelen, zal dus doorgezet moeten worden. Ik vraag de leden bij voorbaat vergiffenis voor de opmerkingen over details die ik zal gaan maken.

Naar aanleiding van de brief van het Presidium hebben wij wat vragen gesteld. In de nota naar aanleiding van het verslag staat daarover het een en ander te lezen. Naar aanleiding daarvan hebben wij overleg gevoerd met het Restaurantbedrijf. Daar opereert men vanuit een duidelijke opdracht van het Presidium. Daarom moeten de vragen hierover hier worden gesteld.

De milieugevolgen van de keuzes die wij op het punt van ons voedsel maken, hebben er een element bij gekregen. Het wereldvoedselvraagstuk staat namelijk erg hoog op de agenda. In dit licht moet ik hier een opmerking maken over de populaire schepschotel van het restaurant van de Tweede Kamer. Deze populaire schotel heeft nare kantjes. Het Restaurantbedrijf meldt mij dat maar liefst 12% van het voedsel zonder pardon de prullenbak in wordt gekieperd. Dat is in deze tijd niet meer te verantwoorden. Als hier bij het opstellen van het vergaderschema meer rekening mee wordt gehouden, zou er al minder voedsel hoeven te worden weggegooid. Het Presidium stelt aan het Restaurantbedrijf de eis dat het klaarstaat met voedsel zodra de vergadering wordt geschorst. Daardoor moet het Restaurantbedrijf zo flexibel opereren dat er veel eten moet worden weggegooid. Is het daarom een idee om de schepschotel alleen tussen 18.00 uur en 19.30 uur of tussen 18.30 uur en 20.00 uur aan te bieden? Daarvoor of daarna zullen mensen dan een menu van de kaart moeten kiezen. De enkele keer dat zij ook dat missen, zullen zij een soepje met een broodje moeten eten. Mijns inziens moeten wij hier opnieuw een keer naar kijken, want weggooien van kostbaar voedsel kan in deze tijd echt niet meer.
De prijzen van de schepschotel zijn gebaseerd op het gemiddeld aantal malen dat er per persoon wordt opgeschept. Dit lijkt mij in het kader van matiging niet langer gewenst. Vaker opscheppen is niet eerlijk, niet duurzaam en niet gezond. Daarom is het beter om de prijzen van de schepschotel te baseren op de porties die door het Voedingscentrum worden voorgeschreven. Mensen die meer willen eten, kunnen nog een keer opscheppen. Op deze manier wordt in ieder geval geen niet-duurzame consumptie uitgelokt. Dat moeten wij toch willen?

Over het weggooien van voedsel meer in het algemeen hebben wij vragen gesteld. Het Presidium heeft aangegeven dat het lastig is om voedsel na afloop van de vergadering ter beschikking te stellen aan bijvoorbeeld het Leger des Heils. Ik zie de pijnpunten wel, maar wil toch vragen om hier nogmaals naar te kijken. Op dit moment wordt alles weggegooid wat overblijft. Mijns inziens is dat onverantwoord.
Ik heb nog een aantal concrete vragen over het MVO-beleid, het maatschappelijk verantwoord ondernemen. Welke criteria worden daarin meegenomen? Er is al gevraagd hoe het mogelijk is dat er geen Max-Havelaarkoffie in de Tweede Kamer wordt geschonken.
Hoe zit het precies? Kunnen wij daarin meer inzage krijgen? Hoe zit het bijvoorbeeld met dierenwelzijn als criterium? Is dat een knock-outvoorwaarde of een zwaarwegend criterium?

Vorig jaar hebben wij het ook gehad over de bedreigde diersoorten op het Kamermenu. In de loop der tijd heeft vakantiepark Center Parcs besloten geen paling meer te serveren. Het bedrijf meent dat dit niet meer kan, omdat paling een ernstig bedreigde diersoort is. Zelfs de sportvissers roepen nu iedereen op om geen paling meer te eten. Ik vind het tegen die achtergrond onvoorstelbaar dat wij als Kamerleden doen alsof onze neus bloedt en wij gewoon broodjes paling kunnen bestellen, terwijl wij toch het goede voorbeeld moeten geven. Ik sluit niet uit dat in het kader van "naming and shaming" niet alleen de supermarkten onder vuur komen te liggen als zij bedreigde diersoorten verkopen, maar ook de Kamer. Als in de krant groot komt te staan dat de volksvertegenwoordiging bedreigde diersoorten op haar bord heeft liggen, loopt het imago van de Kamer en het vertrouwen van de bevolking in de volksvertegenwoordiging wel wat schade op.
In Engeland is het parlement overgegaan op het schenken van kraanwater tijdens de vergadering. Flessenwater belast het milieu minstens vijftig keer zo veel als kraanwater. Waarom zouden wij vasthouden aan flesjes als er een milieuvriendelijker alternatief voorhanden is?