Bijdrage Teunissen aan Debat over het rapport van de Parle­men­taire Enquê­te­com­missie Aard­gas­winning Groningen

Voorzitter. Ik ben een beetje stil geworden van de woorden van mevrouw Beckerman. Ik wil haar complimenteren met haar mooie betoog, met haar indrukwekkende verhaal, en ik hoop dat dit ook troost biedt, onder andere aan de mensen die vandaag aanwezig zijn.

Voorzitter. De zware aardbeving in Huizinge in augustus 2012 deed Groningen op de grondvesten schudden, letterlijk. Heel Nederland schrok wakker: de gaswinning kon zo niet doorgaan. Schrok heel Nederland wakker? Nee, één iemand sliep kennelijk dapper door, de minister-president. In zijn verhoor voor de enquêtecommissie verklaarde hij dat hij pas in 2018, zes jaar na de aardbeving bij Huizinge, wakker is geworden. Maar dit kan de Partij voor de Dieren heel moeilijk volgen. In maart 2017, in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen, zat de premier in een tv-uitzending tegenover een zaal voor Groningers, allemaal slachtoffers van de gaswinning, woedend, allemaal gemangeld door de overheid. Dan is het toch vreemd om te beweren dat dat pas een jaar later doordrong?

Dat is maar één voorbeeld. Ook in de jaren daarvoor kwamen er zoveel alarmerende signalen uit Groningen en werden er zulke felle debatten gevoerd in de Kamer dat het echt volkomen onmogelijk is dat de minister-president pas in 2018 van de ernst doordrongen was. Daarom een vraag aan de minister-president: begrijpt hij dat dat ongeloofwaardig overkomt? Als dat niet zo is, kan hij dan zijn eigen geloofwaardigheid hier wat onderstutten? Hoe kan het dat hij al die signalen gemist heeft, zelfs toen hij daar in een livetelevisie-uitzending keihard mee geconfronteerd werd? Om eerlijk te zijn bevreemdt het mijn fractie dat de premier pas zo laat doordrongen raakte van de ernst van de gevolgen van de gaswinning. Het is echt belangrijk dat de minister-president hierop ingaat.

Terug naar de aardbeving in Huizinge in 2012. Die aardbeving had voor het kabinet een rood sein moeten zijn: tot hier en niet verder, maar Huizinge bleek geen rood sein. Integendeel, het kabinet zette alle seinen op groen, willens en wetens. De gaskraan ging na de zware aardbeving vol open. De toenmalige minister van Economische Zaken bestelde een lawine aan onderzoeken die de afbouw van de gaswinning alleen maar verder zouden vertragen. Ik durf niet te zeggen of dit een bewuste vertragingstactiek was, maar die vertraging was in ieder geval wel effectief. De gaswinning kon doorgaan. Verzet werd bedolven onder een lawine van onderzoeken die de informatie zouden geven over wat we allang wisten.

Dit past overigens naadloos in het bredere verhaal. De enquêtecommissie was duidelijk: opeenvolgende kabinetten hebben geld altijd belangrijker gevonden dan de veiligheid van Groningers. Veiligheid speelt pas een rol als dat niet hinderlijk was voor de schatkist. De enquêtecommissie oordeelde snoeihard dat de premier te laat bij de les was en het vervolgens naliet in te grijpen waar dat wél op z'n plek was geweest. En na excuses is het beleid niet aangepast. De gaswinning werd door de minister-president "een ramp in slow motion" genoemd. Dat is wel heel cynisch, want de laatste twaalf jaar gebeurde die ramp onder zijn regie. Zijn kabinetten hebben de aardbevingen verergerd, bijvoorbeeld door na 2012 de gaskraan vol open te zetten; ik had het daar net al even over. Dat was overigens tegen het uitdrukkelijke advies van het Staatstoezicht op de Mijnen. "Onverantwoord en meedogenloos" noemt de voormalige inspecteur-generaal van de toezichthouder dat in de NRC van vandaag. "Meedogenloos" is een terechte kwalificatie; ik had dit niet anders kunnen omschrijven. Wat heeft de premier zelf te zeggen over zijn rol? Graag een reactie.

Het Groningenveld moet per 1 oktober van dit jaar helemaal sluiten. Dus geen gaswinning meer. En dat kan ook. Op 31 januari van dit jaar schreef staatssecretaris Vijlbrief dat het gasveld in Groningen na 1 oktober dicht kan. Stoppen betekent echt de veiligheid van Groningers prioriteit één geven; waarom schuift het kabinet deze beslissing weer voor zich uit? Hieruit blijkt toch klip-en-klaar dat de veiligheid van de Groningers niet op nummer één staat? Gaat de premier alsnog laten zien dat hij de veiligheid op één zet en de gaskraan dichtdoet op 1 oktober? Je kunt de Groningers toch niet nog langer in onzekerheid laten? Dat heeft al veel te lang geduurd.

Er was decennialange gaswinning, miljarden winst voor bedrijven en miljarden inkomsten voor de schatkist, maar ook onzekerheid, frustratie, ontwrichte dorpen in Groningen en mensen met grote psychologische problemen. Mensen zijn vermorzeld, leeggeknepen en gesloopt door de gevolgen van de gaswinning. Waarom zegt het kabinet dan nu niet duidelijk: genoeg is genoeg, we stoppen die gaswinning? Waarom blijft het kabinet dat wantrouwen maar voeden? Want als je nu niet kiest voor een zeer snelle stop van de gaswinning, kies je automatisch wel voor een groter en langer risico op aardbevingen. Gaswinning die vandaag plaatsvindt, zorgt op langere termijn voor aardbevingen, verzakkingen en bodemdaling. Daar zit een na-ijleffect in dat vele jaren kan duren, en dat is ook de reden dat het belachelijke hand-aan-de-kraanprincipe onzinnig is. Gaswinning van vandaag zorgt later, over een jaar, over vijf jaar, voor ellende, en dat mogelijk nog tientallen jaren lang. Daarom is het ook zo belangrijk om zo snel mogelijk helemaal te stoppen met de gaswinning. Het liefst wordt er vandaag nog mee gestopt, maar in ieder geval voor 1 oktober. Daar pleit ook de oud-inspecteur-generaal van het Staatstoezicht op de Mijnen voor, vandaag in NRC.

Voorzitter. De risico's op aardbevingen en bodemdalingen in Groningen blijven de komende jaren onverminderd groot. We kunnen, we mogen, die risico's niet vergroten. Ik zeg tegen het kabinet: de belangen van Groningen en van Groningers zijn lang genoeg genegeerd en gebagatelliseerd. Stop nu volledig met de gaswinning. En als je dan met de gaswinning stopt, moet je goed blijven controleren hoe het zit met de druk in het ondergronds veld, met de bodemdaling en met de seismiciteit. Staatssecretaris Vijlbrief wil dat allemaal aan de NAM overlaten. Als er één bedrijf is in Nederland dat dat volgens de Partij voor de Dieren niet zou moeten doen, dan is dat de NAM. Ja, dat bedrijf heeft uitgebreide expertise — als het gaat om de sloop van Groningen. En ja, er is ook heel veel ervaring in het kapotprocederen van Groningers. Maar hiervoor is toch echt iets heel anders nodig. Besteed dit uit aan een onafhankelijke toezichthouder, vraag ik de staatssecretaris. Ik overweeg hierover een motie in te dienen.

Voorzitter. De 50 herstelplannen van het kabinet lijken op een charmeoffensief. De premier en de staatssecretaris zeiden dat het nu allemaal anders zou worden; een laatste kans om het goed te doen. Een laatste kans? Dat is heel merkwaardig, want wat als deze plannen niet voldoende zijn? De schade moet gewoonweg hersteld worden. Daar heeft Groningen recht op, en het Instituut Mijnbouwschade Groningen, nota bene de organisatie die de schadeafhandeling voor het kabinet moet uitvoeren, waarschuwt nu dat een paar maatregelen leiden tot nieuwe ongewenste verschillen en hogere uitvoeringskosten, en dat vaak niet het beoogde doel zal worden bereikt. Eerder leidden nieuwe plannen al tot meer verwarring bij bewoners, tot meer wantrouwen tussen buren die opeens onder verschillende regels vielen, en tot meer geharrewar tussen verschillende overheidsinstanties die zich met schade en versterking bezighouden. Wat maakt dat het deze keer anders is?

Bewoners met schade boven de €40.000, die het meest te lijden hebben onder de situatie, worden zeer beperkt tot niet geholpen. Dit zijn juist de mensen met grote psychische en fysieke ellende. Hoeveel onrecht kan een mens verdragen? Het is zo onbegrijpelijk dat het kabinet de schadeafhandeling niet zo inricht dat juist de zwaarst gedupeerde mensen uit de wacht komen. In dat opzicht is er onvoldoende geleerd van de talloze signalen die uit Groningen zijn gekomen, en wordt de aanbeveling van de enquêtecommissie niet overgenomen om de meest complexe schades voorrang te geven. Ook wordt er niets gedaan voor mensen die in het verleden slechts een deel van de schade of versterking vergoed kregen en het toen zelf maar hebben betaald. Denk ook aan funderingen.

Voorzitter. Dit zijn echt kafkaiaanse praktijken. Als je niet beter zou weten, zou je bijna denken dat Groningen een experiment is om te kijken wat de draagkracht van mensen is. Wat gaat de regering doen om ervoor te zorgen dat mensen die zitten met complexe, langjarige schade ook echt de prioriteit krijgen die ze verdienen? En dan heb ik het niet alleen maar over middelen, maar ook over psychische en fysieke hulp. Dit alles zijn symptomen van een volstrekt incapabel uitvoeringssysteem, gefaciliteerd door partijen die de overheid jaar op jaar hebben uitgekleed. Er is sprake van een bestuurscultuur van mooie sier maken met akkoorden, persconferenties en beleidsnota's, maar ho maar als er even uitgevoerd moet worden. Dan hebben de bewoners het nakijken.

Voorzitter. 22 miljard investeren in Groningen. De Partij voor de Dieren mist een visie achter dit bedrag. Het lijkt nu volledig arbitrair en niet in verhouding tot de schadeafhandeling, het herstel en de langjarige investeringen die nodig zijn voor een echt perspectief. Op basis waarvan vindt de regering dit bedrag rechtvaardig? Vergeet niet dat we 363 miljard euro verdiend hebben aan Groningen. Daar staat nu 22 miljard tegenover. Hoe is dit tot stand gekomen? Is dit bijvoorbeeld ook voldoende om de energiearmoede aan te pakken? Graag een reactie.

Voorzitter. Het is geen wonder waarom steeds minder mensen de overheid vertrouwen als het een overheid is die steeds weer beloftes doet, steeds weer excuses maakt en steeds weer zegt dat het nu wel goedkomt, en een overheid die dan laat zien te onkundig te zijn om die beloftes echt waar te maken. Groningers op één is nog niet wat blijkt uit de herstelplannen.

Voorzitter. Verder moet het kabinet veel harder aan de slag met de aanbevelingen van de enquêtecommissie. Bied de individuele bewoners aan te helpen met de problemen die zij aandragen. Zorg dat alle partijen beter samenwerken. Zorg voor gelijke behandeling. Breng de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de Groningers onder bij een ander ministerie, niet bij Economische Zaken en Klimaat, dat ook andere belangen dient. Veel van de plannen zijn nu niet uitgewerkt. Dat kunnen we ons gewoonweg niet meer veroorloven. Groningers hebben nu recht op duidelijkheid en handelen.

Voorzitter, tot slot. De ramp die zich in Groningen voltrekt, is eerder door de enquêtecommissie getypeerd als "ongekend systeemfalen". Dat klopt. Maar laten we vooral niet vergeten dat het geen technocratisch systeem is dat faalt. De gaswinning, de schadeafhandeling, de versterkingen en de ontwikkeling zijn regelrecht het gevolg van politieke keuzes die dag in, dag uit gemaakt worden. Het zijn resultaten van mensenwerk, willens en wetens. Ik wil graag aan het kabinet vragen om vandaag op het eigen handelen te reflecteren. Ik wil aan degenen die verantwoordelijk zijn voor de ramp die zich in Groningen heeft voltrokken, vragen om ook echt hun verantwoordelijkheid te gaan nemen.

Dank u wel.