Bijdrage Thieme Debat Begro­tings­ak­koord 2014

Bekijk deze bijdrage via debatgemist.nl

Voorzitter,

Eigenlijk past het niet. 15 Zonnebloemen in een vaas, drie elkaar tegensprekende economen op één Zweeds podium, of 5 tegengestelde politieke stromingen in één kabinet. Het akkoordje waarop de mannenbroeders van D66 en de liberalen van de SGP het gooiden onder toeziend oog van VVD, PvdA en ChristenUnie.

En zoals het Kunduzakkoord niet veel verschilde van het Catshuis akkoord (anders dan dat de PVV in no time uitwisselbaar bleek voor D66, ChristenUnie en GroenLinks), zo verschilt het herfstakkoordje nauwelijks van het Kunduzakkoord. Anders dan dat Groenlinks uitwisselbaar bleek met de SGP. Socioloog Willem Schinkel had gelijk toen hij zei dat alle politieke partijen inmiddels lijken op D66 behalve de Partij voor de Dieren.

Voorzitter, er moest en zou zes miljard bezuinigd worden. Maar de kazernes in Ermelo en Assen blijven nog even open. De schoolboeken blijven toch nog even gratis. Het blijft lonen om kinderen te krijgen. De AIVD hoeft tien miljoen minder te bezuinigen zodat ze goed naar de Nederlandse burger kan blijven luisteren. En het onderwijs krijgt er zeshondervijftig miljoen euro bij, hoewel niemand weet wie dat gaat betalen. Kosten dezes: 700 miljoen extra tekort in 2014.

Voorzitter, is dit nou het grote denken dat ons uit de crisis gaat helpen? Of is dit het maximaal haalbare van vijf partijen met tegengestelde ideeën rond een grabbelton met cadeautjes?

Het gebak dat geserveerd is bij het gesloten akkoordje, is zoet in de mond maar bitter in de buik. En ik denk dat collega Van der Staaij ongetwijfeld weet waar hij dit eerder gehoord heeft.

Nog voor de gemeenteraadsverkiezingen zal blijken dat er geen groepen zijn die er geld bij krijgen, zoals gesuggereerd wordt. Maar dat hier en daar alleen minder wordt bezuinigd, dan eerst was aangekondigd.

We weten inmiddels hoe participatiepolitiek werkt. De euforie is binnen een paar weken over zodra duidelijk wordt dat het kabinet geen structurele maatregelen neemt om de crisis écht te bezweren. En eigenlijk maar één doel had: Tijd kopen, met geld dat er niet is.

Hopen op betere tijden, en intussen schuilen bij elkaar. Ondanks gebrek aan politieke geestverwantschap.

De coalitie van water en vuur, is gewoon aangevuld met meer water en meer vuur. En daarmee is het beeld van een constructieve oppositie die de coalitie in het zadel zou houden maar beperkt houdbaar. Zeker nu 80% van de kiezers het beleid als averechts beoordeelt.

Mark Rutte droomde ooit van Groenrechts. En ook Diederik Samsom is in het licht van zijn oude idealen duidelijk naar averechts opgeschoven.

De voorgestelde vergroeningsmaatregelen zijn greenwashing. Waarom drinkwater belasten, als we weten dat het maar een druppel op een gloeiende plaat is vergeleken bij de watervoetafdruk van de Nederlandse veehouderij? Voor de productie van één kilo biefstuk is 15 duizend liter drinkwater nodig. Dat is net zoveel als de gemiddelde Nederlander verbruikt met een jaar lang douchen.

Wie serieus wil vergroenen komt met een vleestaks zoals collega Pechtold de kiezer ook beloofde. En niet met een drinkwaterheffing. Dat is symboolpolitiek.

Dit akkoord is weer een nieuwe grootste gemene deler. Om de pijn van een enorme operatie te verzachten, krijgen de deelnemende partijen ieder een aardigheidje voor de eigen achterban.

De 50.000 beloofde banen zijn uitgesmeerd over 27 jaar. Dat is niet meer dan een handje vol extra arbeidsplaatsen per jaar. Als alles mee zit. En dat in een land waar meer dan anderhalf miljoen mensen met een uitkering aan de kant staan, zonder baan.

In het begrotingstekort wordt een marginale loonkostenverlaging genoemd. Voorzitter, Puur symboolpolitiek. Er wordt hiermee geen substantiële werkgelegenheid gecreëerd. Terwijl we weten dat landen waar de economie nog enigszins floreert één aspect gemeen hebben: dat zijn lagere loonkosten.

De premies en belastingen op het loon werken als een accijns op arbeid. Normaal gesproken heeft accijns tot doel het gebruik af te remmen zoals op alcohol, tabak en benzine. Maar een accijns op arbeid is een systeemfout in onze economie.

Het kabinet zou kunnen inzetten op het massaal creëren van werkgelegenheid door de loonheffingen af te schaffen en te vervangen door een belasting onttrokken waarde.

Inzet van arbeid stimuleren in plaats van ontmoedigen. Dát zou de kern moeten zijn van een werkgelegenheidsbeleid dat het begrotingstekort én de werkloosheid kan bestrijden.

Er wordt sinds 1996 nagedacht over mechanismes om de arbeid goedkoper te maken zonder de lonen te verlagen, maar de politieke wil ontbreekt. Het blijft bij symboolpolitiek.

De Minister President riep iedereen op om een nieuwe auto te kopen om zo crisis op te lossen. In de nieuwe plannen wordt daarop voortgeborduurd. Erfenissen moeten alvast met de warme hand worden geschonken en daarnaast worden ondernemers gestimuleerd om miljarden van hun bedrijfskapitaal op te nemen en in de economie te stoppen. Voorzitter, dit kabinet wil vol gas doorrijden op reserve. Zo komt Jan Splinter door de Winter!

Inmiddels is het willen=kunnen gevoel van collega Samsom vastgelopen in wat hij zelf altijd zo graag aanduidt als de Grindbak van de Rauwe Realiteit.

Hij heeft zijn idealen van toen afhankelijk gemaakt van gelegenheidscoalities die met spiegeltjes en kraaltjes de aandacht van de Grote Crises proberen af te leiden.

De Partij voor de Dieren heeft er in een vroeg stadium voor gekozen geen steun te verlenen aan dergelijke schijnbewegingen. In september liep collega Pechtold nog met opgerolde broekspijpen een blauwtje bij de coalitie langs het strand bij Wassenaar. Ruim een maand later zijn Pechtold, Van der Staaij en Slob samen nodig om het krakende kabinet overeind te houden.

Voorzitter, kiezers hebben geen vertrouwen in opportunistische politiek. Volgend jaar zijn er tenminste 2 verkiezingen. Zodat niet alleen politici zich kunnen uitspreken over wat in het landsbelang is, maar ook de kiezers. In dat kader zal het u niet verbazen dat ik voorts van mening ben dat er een einde moet komen aan de bio-industrie.

Tweede Termijn

Bekijk deze bijdrage via debatgemist.nl

Voorzitter,

Het vertrouwen van burgers in de politiek is historisch laag, en ik heb de indruk dat het er na vandaag niet beter op geworden is.

Onzekerheid blijft het belangrijkste woord in de wordclouds die van deze kabinetsplannen kunnen worden gemaakt. Natuurlijk leven wij in onzekere tijden, maar het is niet aan de politiek zich daarop te beroepen. Wij zijn gekozen door burgers om op een daadkrachtige manier oplossingen te bieden voor de verschillende crises die welvaart en welzijn bedreigen.

Een kabinet dat in zichzelf verdeeld is en niet kan rekenen op een meerderheid in de Staten Generaal, verdient niet de steun van de oppositie om langer door te regeren dan strikt noodzakelijk.

Zeker, als er gekozen zou worden voor een radicale koerswijziging in de richting van duurzaamheid en mededogen, dan verdient de coalitie een nieuwe kans, en dan niet alleen van CU, SGP en D66, maar ook van de Partij voor de Dieren.

Maar de koers wordt niet gewijzigd. Het kabinet blijft bij het wegbelasten van de werkgelegenheid, en blijft bij het uit de weg gaan van serieuze vergroening.

Voorzitter, deze crisis waait niet over. We hebben niets geleerd van de bankencrisis van 2008, zo blijkt. Wij hebben niets geleerd van de eurocrisis. We hebben ook niet geleerd van alles dat erop wijst dat we ons in een systeemcrisis bevinden zoals niet eerder vertoond.

Het kabinet blijft daarentegen navelstaren. Het blijft geloven dat economische groei alle problemen zal gaan oplossen, terwijl steeds duidelijker wordt dat juist de economische groei voor problemen zorgt en niet de oplossing vormt.

Het kabinet benadert de economische crisis als een natuurverschijnsel dat vanzelf zal kunnen overwaaien, en neemt met nadruk geen eigen verantwoordelijkheid om de crisis op te lossen anders dan het zich verzekeren van een parlementaire meerderheid. Dat is geen crisisbeleid, maar dat is een overlevingsstrategie van het kabinet zelf.

Gezien de plannen in het akkoord zal mijn fractie niet deelnemen aan de Algemene Financiële Beschouwingen. Het akkoord biedt wat ons betreft te weinig ruimte voor een open en zinvol debat. We benutten onze spreektijd liever bij de vakbegrotingen, die de komende maanden nog volgen. We verwachten daar een vruchtbaarder debat, met name op het gebied van dierenwelzijn, natuur en milieu.

Dank u wel.