Bijdrage van de Partij voor de Dieren-fractie aan het SO ener­gieraad

De leden van de Partij voor de Dieren-fractie hebben kennis genomen van de stukken en hebben daarover enkele kritische vragen en opmerkingen.

De minister schrijft in zijn Kamerbrief van 28 mei 2019[1] dat er momenteel “bij veel lidstaten echter nog weerstand bestaat tegen het ophogen van de 2030-doelstelling” en dat “de EU-langetermijnstrategie grofweg in lijn is met het huidige Nederlandse klimaatbeleid en het ontwerpklimaatakkoord”.

De leden van de Partij voor de Dieren-fractie waarderen het dat Nederland andere landen wil aanmoedigen om hogere doelen te stellen, maar zijn ook van mening dat de minister met de bovenstaande stellingname de Nederlandse situatie een stuk rooskleuriger voordoet dan de werkelijkheid. De omvang van de klimaatcrisis vergt, zoals ook is afgesproken in het Parijsakkoord, een maximale inspanning van alle landen. Nederland heeft deze maximale inspanning tot nu toe niet geleverd.

Urgenda won de Klimaatzaak al in 2015, maar Nederland wacht sindsdien nog steeds met het realiseren van ambitieuze en concrete klimaatmaatregelen. Tot nu toe werd alleen het sluiten van de Hemwegcentrale bekend gemaakt en ontliep de regering het aanpakken van heilige huisjes als de bioindustrie, fossiele industrie en luchtvaart. Het Urgenda-doel voor 2020 wordt door Nederland naar alle waarschijnlijkheid niet gehaald. Gaat de minister tijdens de Energieraad op 25 juni 2019 in op de gebrekkige Nederlandse inspanningen ten opzichte van het Urgenda-doel in 2020? Zo nee, waarom niet?

In de recent aangenomen Klimaatwet staat voor het jaar 2030 slechts een boterzacht “streven” naar 49% CO₂-reductie ten opzichte van 1990. Dat is te weinig en op geen enkele wijze afdwingbaar. Het wetenschappelijk gefundeerde instrument van een ‘emissiebudget’ werd in het politieke polderproces geschrapt en ambitieuze tussendoelen op weg naar 2050 ontbreken. Daarmee geeft Nederland alle ruimte voor het verder uitstellen en afschuiven van ambitieus klimaatbeleid. De 17 amendementen van de Partij voor de Dieren die de Klimaatwet in lijn zouden brengen met het leveren van een maximale inspanning om de opwarming van de aarde te beperken tot maximaal 1,5°C werden door de indieners van de Klimaatwet verworpen. De Partij voor de Dieren zit echter niet stil en komt met de ‘Klimaatwet 1.5’: een wet die het Nederlandse klimaatbeleid in lijn brengt met het 1,5°C-doel.

Dat de sterk afgezwakte Klimaatwet problematisch is, wordt zelfs onderschreven door de minister wanneer hij schrijft dat “het volgen van een minder ambitieus reductiepad dan gepresenteerd in EU langetermijnstrategie, de haalbaarheid van klimaatneutraliteit in 2050 in gevaar kan brengen. Bovendien hebben minder ambitieuze tussendoelen tot effect dat er een hogere cumulatieve emissie plaatsvindt, die later moet worden gecompenseerd. Ook is latere actie uiteindelijk duurder dan vroegtijdige emissiereductie”. Erkent de minister dat het Nederlandse klimaatbeleid tot nu toe in schril contrast staat met deze uitgangspunten? Zo nee, waarom niet?

De leden van de Partij voor de Dieren-fractie zijn van mening dat de zogenaamde voortrekkersrol van Nederland momenteel nogal magertjes uitpakt. Concrete klimaatactie wordt immers al jarenlang uitgesteld en afgeschoven op toekomstige generaties. Ziet de minister ook een spanningsveld tussen enerzijds de ambitieuze uitspraken op het internationale toneel en anderzijds het achterblijvende en ontoereikende Nederlandse klimaatbeleid? Zo nee, waarom niet? Wat is momenteel de status van de zogenaamde “kopgroep” in Europa? Erkent de minister dat de tijd ontbreekt om nog langer te wachten met concrete klimaatactie? Zo nee, waarom niet? Erkent de minister dat Nederland, als een van de meest vervuilende landen ter wereld, juist het goede voorbeeld zou moeten nemen door, in lijn met het Parijsakkoord en de urgentie van de klimaatcrisis, zelf haar eigen doelen maximaal op te hogen? Zo nee, waarom niet?

[1] Kamerbrief 28 mei 2019 (31793 / 22112, nr. 188).