Bijdrage Van Esch aan nota­overleg Meer­ja­ren­pro­gramma Infra­structuur, Ruimte en Transport (MIRT)

Voorzitter,

Gisteren fietste ik met zo’n 2000 mensen naar Amelisweerd. Een prachtig protest. En ik kan mijn bijdrage, zoals andere partijen hier, misschien ook richten op een
rondje Nederland. De misstanden bij de Zuidelijke Ringweg Groningen, het idiote plan om een honderd jaar oude, monumentale, boom te kappen bij de verbreding van de A58. Allemaal oude politiek.

Ik ga mij vandaag dan ook maar focussen op de verbreding van de A27 bij Amelisweerd. Want bij dit onnodige en volslagen achterhaalde plan, komt alle domheid bij
elkaar.

En eigenlijk mijn eerste vraag is; Waarom heeft de minister de Kamer niet gewoon laten weten dat de verbreding van de A27 niet kan en het plan wordt geschrapt?
Want de politiek van het realisme, is hier zoek. Voorzitter, de minister moet toch weten dat dit plan gaat sneuvelen en de verbreding geen doorgang zal vinden?

En óf zij weet dat niet.. Dat zou pijnlijk zijn. Óf ze weet dat wel, en schendt bewust de rechtstaat, dat zou ook pijnlijk zijn. Al is dat laatste, dat de VVD maling heeft aan de rechtstaat, niet geheel nieuw helaas.

Want waar moeten we beginnen bij dit onzalige besluit. Misschien het beste bij stikstof. Zolang natuurgebieden niet in een gunstige staat van instandhouding zijn en er
geen sluitend plan is om dat te bereiken kan er gewoon geen extra stikstof toegestaan worden in al overbelaste gebieden. Ook niet met afroming, ook niet met snelheidsverlaging. Het mag gewoon niet. Daarmee is het eigenlijk al klaar. Al het andere dat ik nog ga zeggen is aanvullend.

Want dan ligt er ook nog altijd de problematiek rondom de rekenmodellen. In het luchtvaartdossier zagen we al dat het ministerie keer op keer de schijn tegen had bij de geconstateerde rekenfouten. En bij het wegverkeer zien we dat er gewoon ingezet wordt op verschillende rekenmodellen. Als we een aantal keer achter elkaar de snelheid verhogen en weer zouden verlagen dan zou er door de rekentruc van de minister geen stikstofprobleem meer bestaan. Iedereen weet dat die papieren werkelijkheid niets met de realiteit te maken heeft. Maar toch houdt de minister er, tegen beter weten in, aan vast. Wederom; sneuvelt hier het plan van de minister de A27 te verbreden.

Maar, dan zet de minister de ADC toets in. Dat is een soort escape voor als het via de gangbare procedure niet lukt. Maar dan moet je wel bewijzen zijn dat er geen alternatief is. En wat blijkt. Dat alternatief is er wel. Binnen de bak.

Dan moet bewezen dat er een dwingend belang is. Maar wat blijkt. Dat is aantoonbaar niet het geval.

Dan moet bewezen zijn dat er voldoende compensatie is. Maar wat blijkt. Je kan honderd jaar oude bomen niet compenseren. En zelfs al zou je het verstandig vinden om eeuwenoude reuzen te vervangen door nieuwe sprietjes. Dan blijkt dat nog niet eens duidelijk is waar dat precies moet gaan gebeuren. Oftewel, wederom spat de domheid van het besluit van deze minister af.

Maar goed, je kan ook altijd nog naar andere punten kijken. Is er bijvoorbeeld voldoende draagvlak voor het plan? Nou, niet alleen al die demonstranten zijn tegen.
Ook de provincie en de gemeente zijn dat. Dus het antwoord is nee.

Past dit plan dan nog binnen de huidige klimaatcrisis? Nee, zeker niet.

Past dit plan binnen het gestelde kostenplaatje? Nee, nu al niet.

Past het plan misschien binnen de huidige biodiversiteitscrisis? Nee, zeker niet.

Is het technisch een realistisch project? Nee, eigenlijk ook niet.

Het is op alle vlakken een drama. Ik wil graag een reactie van die minister op al deze punten.

Dus concluderend. In de tijd waarin het te druk is in de natuur. En rustig op de weg. Besluit deze minister de natuur te kappen om de snelweg te verbreden. Ik stel voor dat de minister wat beter naar de demonstranten luistert.

‘Amelisweerd, niet geasfalteerd’.

‘Cora – denk toch eens aan de flora’

En ‘Blijf met je takken van die bomen’.

Voorzitter,

Dank u wel.