Opinie: Barsten in de groei

Hoe lang kun je doorrekenen? Ook dit jaar presenteerden CPB en PBL hun analyse van de verkiezingsprogramma’s. Over hoe betaalbaar de wensen en beloftes van de verschillende politieke partijen zijn. Maar interessanter is de vraag of we het ons kunnen veroorloven de verschillende partijprogramma’s ten uitvoer te brengen. Die vraag blijft onbeantwoord. Ten onrechte.

De schijnzekerheid die spreekt uit de doorrekeningen, blijkt uit het feit dat geen enkele van de doorgerekende partijprogramma’s meer dan 30% van de uitgangspunten van de rijksbegroting kunnen bepalen.

Ook de soap rond de langstudeerboete, de inkomensafhankelijke zorgpremie, de poging van de VVD om stemmen te kopen voor 1000,= per hardwerkende Nederlander, de belofte dat er geen cent naar de Grieken zou gaan en de hypotheekrente-aftrek stond als een huis. Uit alles blijkt dat de Nederlandse politiek vooral bestaat uit vertegenwoordigers die het romantisch boekhouden tot uitgangspunt hebben verheven. De kortetermijnbelangen als uitgangspunt, inwisselbaar op elk moment voor een ander standpunt als de peilingen daar aanleiding toe geven.

CPB directeur Koen Teulings zei al dat er een grote onzekerheid bestaat over de gepresenteerde doorrekening. Hij ziet het uiteenvallen van de Eurozone als ‘echt een serieuze mogelijkheid’. Daarmee zijn de gepresenteerde doorrekeningen ook niet meer dan dagkoersen van een economisch systeem dat op omvallen staat.

De dans rond het 3% begrotingstekort op last van Brussel is bijna aandoenlijk, als we ons realiseren tot hoever het ecologisch begrotingstekort inmiddels is opgelopen. Politici van vrijwel alle partijen maken zich vooral druk over de verdeling van de taart (in zetels, in regeringsverantwoordelijkheid, in geld), terwijl de taart op is. Er zijn geen ingrediënten om een grotere taart te bakken en het bedenken van recepten voor groene taarten komt ook maar in beperkte mate tegemoet aan de ernst van de situatie.

Op 22 augustus van dit jaar waren alle hernieuwbare ingrediënten die de aarde kan leveren voor onze economische behoeften opgebruikt voor 2012. Alles wat we sindsdien consumeren is een voorschot op een zeer onzekere toekomst. Een begrotingstekort van 3% valt in het niet bij een ecologisch tekort van 35%. Overshoot Day lag in 1981 nog op 14 december. Elk jaar neemt het ecologisch tekort verder toe, zelfs in tijden van economische crisis. Hadden we in 1980 nog net genoeg aan de biocapaciteit van één aardbol, inmiddels hebben we er vier nodig op basis van ons consumptiepatroon als uitgangspunt.

Onze schuld-, groei- en geldverslaving die ervoor zorgt dat al onze wensen en verlangens in geld als rekeneenheid worden uitgedrukt, benemen ons het zicht op de werkelijke problemen van schaarste en verdeling.

Nog tijdens onze generatie zullen volgens toonaangevende wetenschappers de oceanen leeggevist zijn, het merendeel van de aardbewoners geen toegang hebben tot schoon drinkwater, vluchtelingenstromen als gevolg van voedsel- en klimaatrampen Europa overspoelen en de biodiversiteit onherstelbaar aangetast zijn.
Economische groei is niet de oplossing van onze problemen, maar de oorzaak ervan.

We hebben geproefd van een overvloedige welvaart en kunnen ons niet meer voorstellen ooit zonder te kunnen of zelfs te moeten.

Een beleid waarin geld de doorslaggevende rekeneenheid is, is gebaseerd op ‘na ons de zondvloed’. Er zal een radicaal ander beleid moeten komen, met de draagkracht van de aarde als fysieke begrenzing van onze mogelijkheden. De boot maakt water, het is pompen of verzuipen.

De overeenkomst tussen onze economie die niet kan functioneren zonder groei, en een piramidespel dat stilvalt zonder nieuwe inleg is groter dan menig politicus zich realiseert. Het single-issue denken van politieke partijen die zich geheel focussen op de kortetermijnbelangen van de westerse mens en z’n geld moet doorbroken worden met een planeetbrede beleidsvisie, los van het traditionele links/rechtsdenken.

Het belang van de zwaksten (inclusief dieren, natuur en milieu) beschermen tegen het recht van de sterkste is het enige wat ons een duurzame toekomst, gebaseerd op mededogen kan bieden.

Marianne Thieme
Fractievoorzitter Partij voor de Dieren