Bommetje onder de vuur­werk­t­ra­ditie

^{Door Esther Ouwehand, Tweede Kamerlid Partij voor de Dieren}

Let op! Nederlanders gooien- al dan niet groepsgewijs- zomaar vuurwerk op straat, in tuinen, brievenbussen en afvalcontainers. Vuurwerk wordt gegooid naar voetgangers, fietsers, auto’s en dieren. En vooral in drukke gebieden kan sprake zijn van toenemende criminaliteit.

Aldus de Amerikaanse ambassade, die haar in Nederland verblijvende burgers meende te moeten waarschuwen voor de manier waarop wij onze jaarwisseling vieren. Over de Amerikaanse kijk op veiligheid kun je veel zeggen -en nog veel langer discussiëren-, maar vaststaat dat van het bovenstaande geen woord gelogen is.

Uit de blik van de Amerikanen mag dan verbazing spreken, voor ons is het allemaal niks nieuws. De Nederlandse jaarwisseling verloopt al jaren volgens vaste patronen –sommigen spreken graag van traditie.

Goed, traditie dan. Een poging om die Nederlandse Oud & Nieuw-traditie te omschrijven. Ongeduldig volkje als we zijn, beginnen we lekker op tijd. Wat is het, oktober, november? Overgebleven vuurwerkpakketten van het voorgaande jaar knallen gezellig de wijken in. Een ontzette glasbak hier, een ontplofte prullenbak daar. Hoe dichter bij december, hoe vaker we worden opgevrolijkt door grote en kleine ontploffingen in de buurt.

Als de aanloop genomen is en al het oude vuurwerk is opgeknald, beginnen we aan de kern van het feest. We verkopen mooie, felgekleurde pakketten met explosieven aan (jonge) burgers, die dat allemaal in woonwijken, winkelcentra en op andere openbare plekken gaan afsteken. Eigenlijk is dat alleen toegestaan op Oudjaarsdag, maar ja, je kunt niet bij iedere verkochte zevenknaller een politieagent meesturen om die regel te handhaven. En dus is het ruim vóór de jaarwisseling al een kakofonie van rondvliegende rotjes en leeglopende sierpotten.

Lees hier het hele artikel.