Opinie: Canete: seksis­tische oliebaron met verstren­gelde belangen

Gepubliceerd op Joop.nl op 19 september 2014

Terwijl Nederland enthousiast reageert op onze nieuwe ‘supercommissaris’ Timmermans, lijken de groene EU-ambities in minder goede handen te komen.

Neem de beoogde Eurocommissaris voor ‘energie en klimaatverandering’, Miguel Arias Cañete. Critici noemen hem een seksistische ‘oliebaron’. Feit is dat Cañete mede-eigenaar is van zowel oliebedrijf Petrologis Carnarias als van olievervoerder Petrolífera Ducar. Die laatste kwam vorig jaar nog in opspraak vanwege illegaal bijtanken van schepen in beschermde natuurgebieden. Cañete, toen nog Spaans Minister van Milieu, werd destijds ervan beschuldigd sancties tegen de illegale praktijken te vertragen. Hoezo belangenverstrengeling?

Ook als we wat verder terug kijken zien we dat Cañete niet bepaald de ideale persoon is om een ‘groene’ Eurocommissaris te worden. Zo was hij in 2003 fel voorvechter van een omstreden watertransfer in Spanje, waarbij beschermde natuurgebieden en de drinkwaterkwaliteit in het gedrang zouden komen. In Spaanse media wordt de kandidaat in verband gebracht met witwaspraktijken en ook het beschermen van dieren vindt hij niet belangrijk: de Spanjaard noemt het bezoeken van stierengevechten ‘de beste manier om de stier te beschermen’.

Mocht Cañete desondanks worden toegelaten door het Europees Parlement – al krijgt hij mijn stem zeker niet – dan zal hij zich in elk geval thuis voelen in de grotendeels mannelijke Europese Commissie. De olie-ondernemer gaf in een televisiedebat te kennen dat hij debatten met vrouwen ‘moeilijk’ vindt, ‘omdat hij zijn intellectuele superioriteit niet tegen een weerloze vrouw kan gebruiken’. Zo bezien is de term seksistische oliebaron niet eens zo ongepast.

Ook de kandidaat-Eurocommissaris voor ‘Milieu, Zeevaart en Visserij’ stuit op felle kritiek. Het is voor het eerst dat het milieu geen zelfstandige Eurocommissaris krijgt, maar met zeevaart en visserij in een portefeuille is gestopt. Dat geeft al aan waar de prioriteiten van de nieuwe Commissie (niet) liggen. Aangedragen is Maltees Karmenu Vella, die onder meer de Vogel- en habitatrichtlijn mag evalueren. Malta: het eiland dat bekend staat om de massale en illegale jacht op Europese trekvogels. Het eiland dat nog nooit optrad tegen deze illegale vogeljacht en daar zelfs voor werd veroordeeld door het Europese Hof van Justitie. Dat eiland mag als beloning de Eurocommissaris voor Milieu, Zeevaart en Visserij leveren. ‘Bijna hetzelfde als een Noord-Koreaans politicus benoemen tot voorzitter van een internationaal comité voor persvrijheid’, aldus de Belgische Vogelbescherming.

Dan de Ierse kandidaat-Eurocommissaris voor Landbouw, Phil Hogan: hij ligt in eigen land onder vuur voor het verkwisten van belastinggeld. Hogan ontkende te hebben geweten dat er 86 miljoen euro binnen een Iers waterproject aan ‘consultancy’ was besteed, maar bleek later wel de goedkeuring te hebben ondertekend.

De 28 Eurocommissarissen in Brussel krijgen veel macht en hun democratische legitimiteit is minimaal. Dat de kandidaten die in de Commissie plaatsnemen van onbesproken gedrag zijn, is daarom het minste wat je mag verwachten. De ‘groene’ Eurocommissarissen moeten tegen de stroom inroeien in een EU die vooral opkomt voor economische belangen van multinationals. Dat gaat niet lukken met kandidaten die dat niet kunnen of niet eens willen.

Wellicht is dat de eerste les die onze ‘supercommissaris’ Timmermans aan Juncker duidelijk moet maken.

Anja Hazekamp, lid Europees Parlement voor de Partij voor de Dieren