Giftige paling: Partij voor de Dieren wil vangst­verbod

Den Haag, 6 oktober 2010 - De Partij voor de Dieren zal vandaag in het spoedoverleg over dioxine in Nederlandse paling aandringen op een vangstverbod in de grote rivieren en de Biesbosch. Uit een uitzending van Zembla bleek onlangs dat het verbod van het op de markt brengen van met dioxine vervuilde vis op grote schaal aan de laars wordt gelapt door de binnenvisserij. Er wordt gewoon gevist in sterk vervuilde gebieden, waarna de vangst willens en wetens wordt verhandeld en aan niets vermoedende consumenten wordt verkocht. Ondanks toezeggingen aan de Kamer dat de Voedsel- en Warenautoriteit (VWA) streng zou toezien op het verhandelen van dioxinepaling, greep de minister van LNV niet in.

Palingen uit de grote rivieren en de Biesbosch zijn al jarenlang vervuild en bevatten veel hogere concentraties dioxine dan wettelijk is toegestaan -soms wel 7 keer zoveel. De gevolgen zijn ernstig: bij een maandelijkse consumptie van 150 gram dioxinepaling zijn nadelige effecten op de gezondheid al niet uit te sluiten. Dioxines kunnen onder meer kanker veroorzaken en verstoren de hormoonhuishouding. Ze zijn extra gevaarlijk voor zwangere vrouwen en hun ongeboren kind. Esther Ouwehand stelde daarom in 2008 al Kamervragen over de te hoge dioxinegehaltes in vis. Minister Verburg vond een vangstverbod niet nodig en legde de verantwoordelijkheid om vervuilde paling uit de voedselketen te weren bij de visserijsector zelf, met de belofte dat de VWA streng zou controleren. Uit de uitzending van Zembla blijkt dat van die belofte niets gekomen is.

Ook de toezegging dat consumenten zouden worden voorgelicht is niet nagekomen. Op de website van het Voedingscentrum was tot vorige week nagenoeg niets te lezen over de gevaren van het eten van wild gevangen paling. Pas na de uitzending van Zembla heeft het Voedingscentrum haar adviezen over palingconsumptie aangepast.

In 2009 adviseerde de Voedsel –en Waren Autoriteit (VWA) de minister zelf om een vangstverbod in te stellen om zo het handelsverbod voor dioxinepaling te kunnen handhaven. Minister Verburg heeft de Kamer destijds niet geïnformeerd over dat advies.

Esther Ouwehand is boos over de laconieke houding van de minister van LNV: ‘De minister heeft zowel de Kamer als de consument op het verkeerde been gezet door handhaving te beloven, maar niets te doen. Haar rest nu geen andere mogelijkheid dan een vangstverbod in te stellen voor paling uit de risicogebieden. Wij hebben al eerder aangedrongen op een vangstverbod in risicogebieden, en zelfs de VWA beveelt dat inmiddels aan. Dat de minister deze informatie niet gedeeld heeft met de Kamer, is een kwalijke zaak en laat zien dat economische belangen voor de minister zwaarder wegen dan de volksgezondheid. Overigens is de paling een bedreigde diersoort, dus een vangstverbod is om meer dan een reden noodzakelijk’.