PvdD in actie in Rotterdam: Vissen langs A20 gered

Goed nieuws voor de vissen in het water langs de A20, ter hoogte van Ommoord in Rotterdam. Er zijn plannen voor het verbreden van de waterweg op deze plek, waardoor bomen en struiken het veld moeten ruimen. De Partij voor de Dieren (werkgroep Zuid-Holland) signaleerde allerlei bedenkingen en diende een bezwaarschrift in tegen de kapvergunning. Bovendien is aangedrongen op een oplossing voor de vissen die op dit moment leven in de wateren langs de A20. Mede op dit verzoek van de Partij voor de Dieren heeft het Hoogheemraadschap besloten de vissen, voor de verbreding, tijdelijk elders onder te brengen.

De vissen zullen worden gevangen met een elektrovisapparaat en grote netten. Vervolgens worden ze vervoerd in speciaal hiervoor ingerichte wagens en op een andere plek te water gelaten. Na de werkzaamheden worden de vissen teruggeplaatst.

Volgens Victor Hooftman, coördinator van de Partij voor de Dieren in Zuid-Holland, zal de nieuwe oever voor minstens de helft natuurvriendelijk worden ingericht. Omdat de watergang dieper wordt, is er minder kans op vissterfte.

Toch is Hooftman nog niet helemaal tevreden. Hij blijft bezwaar houden tegen de voorgenomen bomenkap langs het water. Er mag hoe dan ook niet worden gekapt tijdens het broedseizoen. En als de kap doorgaat, moet de maximale snelheid op de A20 worden beperkt tot 80 kilometer per uur, vindt de Partij voor de Dieren. De honderden bomen vormen volgens hem een natuurlijke bescherming tegen alle gevaarlijke stoffen van de snelweg. Als die barriere wegvalt, kan dat negatieve gevolgen hebben voor de bewoners langs de A20. "De schadelijke stoffen komen makkelijker de wijk in", vreest hij. Ook de geluidsoverlast zal licht toenemen. "Om dat te compenseren zouden ze een 80 kilometer-zone moeten instellen."

De Partij heeft de deelgemeente Prins Alexander en het Hoogheemraadschap verzocht samen naar de minister van Verkeer te stappen om een lagere maximumsnelheid te bepleiten. "Maar tot nu toe hebben we niets gehoord."

(artikel verschenen in het Rotterdams Dagblad, 1 maart 2005)