Van wie is de zee?

“Van wie is de zee?” is de vraag die rijst als we zien hoe snel de natuurlijke rijkdommen van de zee uitgeput raken. Hebben we de zee weggegeven aan de vissers, een handvol wereldbewoners die eruit mag roven wat erin zit, op jacht naar geld? Of blijft de zee van ons allemaal, en hebben we allemaal iets te zeggen over de manier waarop we met deze natuurlijke rijkdommen omgaan? Partij voor de Dieren Kamerlid Esther Ouwehand schreef er een opinieartikel over.

Minister Verburg zou het publieke belang van een gezonde zee moeten dienen, maar kiest duidelijk de kant van de vissers. Helaas, want het tempo waarin de rijke ecosystemen van de zee worden verwoest is angstaanjagend. Visbestanden zijn uitgeput, vele zoogdieren staan op de rand van uitsterven en waar de zeebodem voorheen een plek was voor bijzondere biodiversiteit rest er weinig meer dan levenloze moddervlaktes, omgeploegd door de boomkorren die jagen op platvis. Pas na ruim vijftien jaar overleggen, verdragen en papierwerk gaat minister Verburg in 2012 beginnen met een zeer beperkte vorm van bescherming in een klein gedeelte van de Noordzee. Maar willen we de zee een kans bieden te herstellen, dan moeten er volgens onafhankelijk wetenschappers zeereservaten komen die samen 40 procent van het zeeoppervlak beslaan.

Ook milieuorganisatie Greenpeace is het gepolder van Verburg zat en kwam zelf in actie. Greenpeace legde natuurstenen op de bodem van het Kattegat tussen Zweden en Denemarken om de bescherming van natuurgebieden af te dwingen. Een actie die niets dan lof verdient, gezien de teleurstellende ambitie van de minister om de zee te beschermen.

Lees hier het opinieartikel in Trouw van Esther Ouwehand.