Waarom de Partij voor de Dieren haar partij­pro­gramma niet heeft laten door­re­kenen

Veel partijen zetten in op economische groei. Sommige partijen noemen het ‘groene’ groei, of ‘duurzame’ groei. Hoe je het ook verpakt; groei is het grootste doel. Partijprogramma’s worden hier ook door het CPB op doorgerekend: hoeveel groei gaat de partij de komende jaren bewerkstellingen? Een eenzijdige, economische logica. De Partij voor de Dieren is de enige die zegt: economische groei is niet de oplossing, maar juist de oorzaak van veel van onze huidige problemen.

Niet alles wat waarde heeft laat zich gemakkelijk uitdrukken in geld: schone lucht en leefomgeving, een rijke biodiversiteit, een gezonde samenleving. Daarnaast houden de modellen van het CPB en PBL vrijwel geen rekening met de gevolgen van Nederlands beleid voor de rest van de planeet. Zo wordt er voor soja-veevoer voor de Nederlandse veehouderij massaal regenwoud gekapt in de Amazone, en voor het gebruik van biomassa (opstoken van hout) als energiebron in Nederland, wordt op grote schaal oerbos in Estland, Letland en Canada gekapt en hierheen verscheept. Ook stopt de Nederlandse CO2-uitstoot natuurlijk niet bij de grens. Ons programma is een planeetbreed, samenhangend Plan B waarin we rekening houden met de hele planeet en ál haar bewoners. De modellen van het CPB en PBL zijn helaas vooral nuttig om de economische kortetermijnbelangen van Nederlandse mensen te dienen, terwijl die menscentrale focus volgens ons nu juist het probleem is. Economische groei is niet de oplossing, maar de kern van veel van de problemen waar we nu mee te maken hebben. Wij hebben een eco-centrale visie, en daar zijn we uniek in.

Planeetbrede visie versus kortetermijnbelangen en geld

De planeetbrede visie van de Partij voor de Dieren laat zich niet doorrekenen binnen de huidige CPB-parameters. De PvdD is een partij die op een andere manier kijkt en af wil van de breed gedragen boekhoudersmentaliteit; menscentraal denken waarbij kortetermijnbelangen en geld centraal staan. We moeten toe naar eco-centraal denken: de mens staat niet buiten de natuur, maar maakt er juist onderdeel van uit. Ook het PBL (Planbureau voor de Leefomgeving) heeft laten weten dat zij in haar berekeningen de Nederlandse, ecologische voetafdruk in het buitenland niet mee rekent. Terwijl juist meer dan twee derde van onze ecologische voetafdruk in het buitenland ligt. Ook worden zaken als mestvergisters en luchtwassers op megastallen door het PBL als vergroening beschouwd, terwijl dit in feite maatregelen zijn die vervuilend beleid in een groen jasje stoppen (‘greenwashing’).

Tenslotte is het zonde van de tijd om partijprogramma's te laten doorrekenen omdat er uiteindelijk een coalitie moet worden gevormd. Geen enkel verkiezingsprogramma wordt integraal uitgevoerd, waardoor de doorrekening schijnzekerheden oplevert. Geen enkele partij wordt aan het einde van een parlementaire periode afgerekend op de vier jaar oude doorrekening door het CPB, noch het CPB zelf.

Coen Teulings, destijds directeur van het CPB, zei in 2009: "Het maken van economisch beleid is als varen in de mist. Wij zijn slecht in voorspellen. Economie voorspellen is net zoiets als het weer voorspellen".