Zittende politiek kiest eieren voor haar geld

Reuzensprongen voor dierenbeschermers op kandidatenlijsten PvdA, Groenlinks, D66.

Amsterdam 2 oktober 2006 – De leden van de PvdA, GroenLinks en D66 hebben besloten dierenbeschermers binnen hun partij hoger op de kandidatenlijst te zetten dan hun kandidatencommissies en partijleiders wilden. Dat blijkt uit de nieuwe definitieve kandidatenlijsten. Onder druk van zware kritiek van de Partij voor de Dieren en verschillende dierenbeschermers binnen de politieke partijen, hebben de congressen in het afgelopen weekend eieren voor hun geld gekozen. Harm Evert Waalkens maakte bij de PvdA een reuzensprong van de onverkiesbare 51ste plaats naar 33, Boris van der Ham steeg bij D66 van de onverkiesbare 6e plaats naar de 2e plaats en Ineke van Gent (GroenLinks) kwam op een hogere plek terecht (nummer 5) dan gepland waarmee de kans groot is dat ze in de Kamer komt. De door PvdD en dierenbeschermers bekritiseerde Jaap Dirkmaat duikelde van de 8e naar de 16e plek bij GroenLinks, die als onverkiesbaar moet worden beschouwd. De Partij voor de Dieren vindt het aantal dierenbeschermers op de verschillende lijsten nog steeds bedroevend laag. Marianne Thieme: “De zittende politiek was de dieren geheel vergeten, alleen ditmaal nog ernstiger dan voorheen. Het is duidelijk dat de oude politieke partijen de hete adem van de oprukkende Partij voor de Dieren sterk voelen. Dat is exact de rol die de Partij voor de Dieren ambieert, als haas in de marathon wil ze vooral ook de zittende politiek in beweging brengen.”

De Partij voor de Dieren is één van de snelst groeiende politieke partijen van dit moment en kan zich dankzij haar bekende lijstduwers en haar sponsors meten met de zittende politieke partijen tijdens de komende verkiezingscampagne. De lijst van de PvdA telt één uitgesproken dierenbeschermer, de SP heeft er één, Groenlinks heeft er één, D66 heeft er één en de Partij voor de Dieren heeft er 41.

De Partij voor de Dieren is zeer verheugd met de reuzensprongen die de dierenbeschermers maakten binnen de zittende partijen, maar wijst erop dat de partijleiding en de kandidatencommissies van de zittende partijen het thema dierenwelzijn volledig over het hoofd hadden gezien. In 2003 gebeurde dat ook al toen GroenLinks een prioriteiten top 50 publiceerde waarin dieren in het geheel niet voorkwamen. Toen de Partij voor de Dieren daarop wees werd in allerijl een nieuwe prioriteiten top 10 vastgesteld door GroenLinks waarin dieren op de 1e plaats terecht kwamen.

In de aanloop naar de Europese verkiezingen leidde de opmars van de Partij voor de Dieren ertoe dat zowel D66 als de PvdA in de laatste dagen voor de verkiezingen nog met diervriendelijke manifesten kwamen waarin de dieren een hemel op aarde beloofd werd. Het niet meedoen van de PvdD aan de gemeenteraadsverkiezingen leidde er direct weer toe dat het thema dierenrechten wegzakte en nauwelijks genoemd werd in de campagne.

De stijging van dierenbeschermers op de kandidatenlijsten maakt de Partij voor de Dieren dus allerminst overbodig, maar is veeleer een bevestiging van de doorslaggevende rol die een sterke Partij voor de Dieren zowel tijdens de verkiezingen als straks in de Tweede kamer aan het politieke en publieke debat ten aanzien van dierenrechten kan en zal geven.