Kamer­vragen aan de minister van VROM en LNV over gemeen­te­lijke tegen­werking bij het plaatsen van schuil­hutten voor dieren

Indiendatum: jan. 2009
Antwoorddatum: 22 mrt. 2009

Geachte Voorzitter,

Hierbij stuur ik u de antwoorden op vragen van het lid Thieme (PvdD) over gemeentelijke tegenwerking bij het plaatsen van schuilhutten voor dieren. Deze vragen worden mede namens de minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer beantwoord.

1
Kent u het bericht “Schuilstal dieren moet beter”? 1)

Ja.

2
Is het waar dat ongeveer 100.000 huishoudens de zorg hebben over buiten lopend kleinvee, zoals in het bericht gesteld wordt? Zo ja, om welke diersoorten en welke aantallen per diersoort gaat het? Zo nee, om welk aantal huishoudens gaat het dan?

Over de juistheid van het genoemde aantal huishoudens die op bescheiden schaal dieren houden in het buitengebied en de aantallen dieren kan ik vanwege de brede definiëring en het ontbreken van statistische gegevens geen uitspraak doen.

3, 4, 5 en 6

Op welke wijze wordt gecontroleerd dat kleinvee van particulieren wordt gehouden volgens de voorwaarden die zijn gesteld in de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren en het besluit Welzijn productiedieren, artikel 3 derde lid?

Hoeveel controles heeft het bevoegd gezag uitgevoerd om te controleren of dieren tijdens de extreme koudeperiode in januari 2009 voldoende beschuttingsmogelijkheden hadden conform besluit Welzijn productiedieren, artikel 3 derde lid en artikel 36 en 37 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren?

Zijn deze controles uitgevoerd op eigen initiatief of na het ontvangen van klachten en/of meldingen? Op basis waarvan wordt besloten om controles uit te voeren? Waaruit blijkt dat deze wijze adequaat en voldoende is om het blootstellen van grote groepen dieren aan extreme weersomstandigheden te voorkomen?

Hoe vaak is in de afgelopen maand opgetreden tegen eigenaren van dieren omdat zij tijdens de extreme koudeperiode in januari 2009 geen of onvoldoende beschuttings­mogelijkheden hebben geboden aan hun dieren?

De houder van het dier is eerstverantwoordelijke wanneer het gaat om het voorkomen van ongerief. De Gezondheids- en welzijnswet voor dieren (GWWD) en het besluit Welzijn productiedieren bieden vervolgens de mogelijkheid om op te treden tegen houders die geen maatregelen nemen.

Artikel 3, derde lid, van het besluit Welzijn productiedieren bepaalt dat een dier, dat niet in een gebouw wordt gehouden, moet worden beschermd tegen slechte weersomstandig­heden. Ten algemene moeten dieren op grond van artikel 36 en 37 van de GWWD worden beschermd tegen extreme weersomstandigheden.

De Algemene Inspectiedienst (AID) en de Landelijke Inspectiedienst (LID) voeren fysieke controles uit op basis van meldingen indien deze hen serieus voorkomen en de locatie precies aangegeven kan worden.

De AID registreert niet apart de aantallen meldingen over dieren zonder beschutting in koud weer. De LID heeft meldingen aangaande de kou apart geregistreerd in de betreffende koudeperiode. In de periode van 23 december tot en met 11 januari zijn 65 meldingen van veelal verontruste burgers aangaande de weersomstandigheden geregistreerd waarbij een inspecteur is gaan kijken (waarvan 45 in januari).

Van de afgesloten onderzoeken is in geen enkel geval proces-verbaal opgemaakt.

Uit de resultaten van de onderzoeken ter plaatse blijkt in zijn algemeenheid dat de situatie wordt verbeterd nadat de eigenaar is aangesproken op geconstateerde tekortkomingen. Dit wijst wellicht op onoplettendheid van eigenaren, maar niet op structureel onvoldoende verzorging van grote groepen dieren bij extreme weersomstandigheden.

Bij controles vanuit andere doelstellingen waarbij de AID (of LID) al op locatie is, wordt uit hoofde van artikel 3 van het besluit Welzijn productiedieren en de Gezondheids- en welzijns­wet voor dieren ook gekeken naar beschutting en voldoende verzorging.

7, 8 en 9

Is het waar dat de gemeentelijke regels ten aanzien van bouwen in het buitengebied in veel gevallen beperkend werken voor het bouwen van schuilgelegenheden voor kleinvee? Zo ja, welke consequenties heeft dit voor eigenaren van kleinvee dat buiten loopt en die bij extreme weersomstandigheden mogelijk in overtreding zijn? Zo nee, in welke zin trekken de in het bericht genoemde organisaties dan naar uw mening onjuiste conclusies?

Is het waar dat eigenaren van buitenlopend kleinvee die geen mogelijkheid van de gemeente krijgen schuilhutten te bouwen bij extreme weersomstandigheden mogelijk in overtreding zijn? Zo ja, hoe beoordeelt u de wenselijkheid van deze situatie? Zo nee, waarom niet en kunt u dat nader toelichten?

Deelt u de mening dat alle in Nederland gehouden kleinvee voorzien zou moeten kunnen worden van een adequate schuilgelegenheid bij barre weersomstandigheden? Zo ja, bent u bereid deze mogelijkheid te creëren via een verruiming van de bouwmogelijkheden die daarin voorzien? Zo nee, waarom niet?

Het is juist dat bestemmingsplannen in het buitengebied veelal een stringente bebouwingsregeling kennen. Onder meer ter voorkoming van verrommeling van het landschap, is het planologisch beleid er in het algemeen op gericht om bebouwing in het buitengebied zoveel mogelijk te vermijden.

Het Rijk maakt onderscheid in regels voor bouwen in het buitengebied ten aanzien van woningen en niet-agrarische voorzieningen en bedrijfsbebouwing en voor bebouwing die hoort bij de functies van het buitengebied, zoals de landbouw. Schuilhutten vallen onder de regels van die laatste categorie (schuilhutten zijn geen stallen). In alle gevallen is het beleid erop gericht nieuwe bebouwing zoveel mogelijk te beperken en - indien aan de orde - te komen tot zorgvuldige inpassing in het landschap.

Voor agrarische bebouwing en ook voor schuilhutten is een goede inpassing in het landschap gewenst. Tevens moet de voorziening passen bij het kleinschalige gebruik. Het is aan de provincie en de gemeenten om hier verdere invulling aan te geven.

Rekening houden met de geldende wet- en regelgeving voor een eventuele schuilhut is een randvoorwaarde voor het houden van het dier in het buitengebied.

Voor meer informatie hierover heb ik daarom ook ondersteuning verleend aan de brochure ‘Schuilstallen in het buitengebied’. Hierin staan tips en handvatten hoe om te gaan met het houden van kleinvee in het buitengebied. Ik begrijp de zorg van verontruste burgers, maar het is een feit dat niet voor alle soorten kleinvee bij dezelfde weers­omstandig­heden beschutting noodzakelijk is. Een aantal soorten is wintervast. Deze soorten hebben in tijden van slechtere weersomstandigheden, zoals in de genoemde periode geen gebrek aan comfort en hebben daarom geen schuilhut nodig.

Voor de dieren waarvoor een schuilstal vereist is (op basis van de GWWD en het besluit Welzijn productiedieren), moet hierin voorzien worden. Ik vind het wenselijk dat gemeentes toezien op de ruimtelijke ordening vanuit hun goede kennis over de lokale situatie. Daaronder valt ook het eventueel opnemen van de mogelijkheden voor schuilstallen.

10

Bent u bereid met gemeenten en provincies in overleg te treden om te bezien op welke wijze de bouw van schuilstallen van kleinvee bevorderd kan worden of in elk geval niet langer gefrustreerd? Zo ja, op welke termijn en wijze? Zo nee, waarom niet?

Binnen de kaders die het nationale ruimtelijke beleid biedt, is het aan gemeenten en provincies om hierin op lokaal niveau afwegingen te maken.

Ik heb toegezegd in 2009 opnieuw een bijeenkomst te organiseren, gericht op gemeenten met als doel kennisuitwisseling op het gebied van dierenwelzijn. Dit thema kan op deze bijeenkomst aan de orde komen.

DE MINISTER VAN LANDBOUW, NATUUR EN

VOEDSELKWALITEIT,

G. Verburg