Kamer­vragen aan de ministers van LNV en V&W over wegmaaien zeldzame vlinders door water­schap

Indiendatum: jul. 2007
Antwoorddatum: 2 okt. 2007

Antwoord van minister Verburg (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit), mede namens de
staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat.

1. Ja.

2. en 3. Het Waterschap Aa en Maas heeft middels een besluit van het bestuur aangegeven de door mij
goedgekeurde gedragscode van de Unie van Waterschappen na te leven. Hiermee verplicht het waterschap zich om op plaatsen waar onder andere soorten die beschermd zijn op grond van de habitatrichtlijn worden verwacht, maaidatum en maaimethode af te stemmen op de instandhouding van deze soorten. Het waterschap heeft voor het betreffende traject in het onderhoudscontract met de
aannemer standaard afspraken gemaakt over aangepast maaionderhoud. Hier mag pas in het najaar gemaaid worden. Het waterschap stelt dat een misverstand bij de aannemer er de oorzaak van is dat er toch gemaaid is op circa 40% van het areaal. Het waterschap heeft het voorval gemeld bij de Algemene Inspectiedienst (AID) en de aannemer aansprakelijk gesteld.

4. De Unie van Waterschappen heeft in haar gedragscode Flora- en faunawet voor waterschappen vastgesteld dat er bij het uitbesteden van werken sprake is van ketenaansprakelijkheid. Dat wil zeggen dat het waterschap als opdrachtgever te allen tijde aansprakelijk is en blijft voor een zorgvuldige uitvoering van werkzaamheden. Ik onderschrijf dit en heb deze gedragscode in 2006 goedgekeurd. Het is vervolgens aan de waterschappen om conform deze gedragscode te werken.

5. Zoals ik ook in mijn antwoord op uw vragen over de oeverzwaluwen op Landgoed Twickel antwoord,
stimuleer ik de ontwikkeling van gedragscodes die door (maatschappelijke) organisaties zelf worden opgesteld. Om de naleving van de gedragscode te bevorderen en inzichtelijk te maken, kan een
organisatie er zelf voor kiezen om te gaan werken met certificering.

6. Op basis van de Wet op de economische delicten kan voor het vernielen van leefgebieden van
beschermde plant- en diersoorten als maximum hechtenis van zes maanden, een taakstraf of een
geldboete van de vierde categorie (€ 16 750) worden opgelegd. Dit geldt indien het feit niet opzettelijk is
begaan en er dus sprake is van een overtreding en niet van een misdrijf. Wat de gangbare strafmaat is voor het vernielen van leefgebieden van beschermde plant- en diersoorten kan ik niet verder uiteenzetten. Het strafvorderingsbeleid van het Openbaar Ministerie (OM) is vastgelegd in de «Richtlijn voor strafvordering regelgeving ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit beleidsterrein
natuur». Op basis van deze richtlijn bepaalt het OM of er in een bepaald geval een transactie zal worden
aangeboden, danwel of er tot dagvaarding zal worden overgegaan. Daarbij wordt door het OM rekening
gehouden met onder meer de kwetsbaarheid van de plant- en diersoorten, de kwetsbaarheid van het gebied waarbinnen de overtreding is begaan, de mate van redelijkerwijs te verwachten deskundigheid van de verdachte in relatie tot de overtreding, de schaal waarop de soort(en)populatie is bedreigd en het oogmerk van economisch gewin/belang.