Visse­rij­beleid radicaal wijzigen

De Partij voor de Dieren wil dat we stoppen met het overbevissen van de zeeën. Nederlandse vissers dragen bij aan het verdwijnen van bepaalde vissoorten en beschadigen de zeebodem. Dit gebeurt niet alleen in Europese wateren, maar ook voor de kust van landen buiten Europa.

Om te beginnen moet Nederland haar verantwoordelijkheid nemen. Het 'Duurzame Visserijbeleid' dat de regering in 2007 heeft ingevoerd, is niet genoeg om de vissen te redden en de biodiversiteit van de zee te beschermen. De Nederlandse vissersvloot is te groot en moet dus flink worden verkleind.

Ook op Europees niveau wordt er te veel vis gevangen. Europese vissers vangen 42 tot 57 procent meer dan wetenschappers aanbevelen voor duurzaam visbeheer.
Na 25 jaar Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) is het resultaat dat de visaantallen in Europese wateren ernstig bedreigd zijn. Overmatige visserij treft 47% van de visaantallen in de Atlantische Oceaan en ongeveer 90% in de Middellandse Zee. Bovendien kan 30% van de vissoorten zich waarschijnlijk niet meer herstellen. Belangrijke visserijbiologen voorspellen dat als we zo doorgaan, de zeeën in 2048 leeg zullen zijn.

Te veel vissersboten in Europa bedreigen ook ecosystemen buiten Europa. Ze halen ook vis weg voor de kust van verschillende Afrikaanse landen en Australië. En dat wordt betaald met geld van Europese belastingbetalers. De grootste vissersboten zijn van Nederland. De Partij voor de Dieren wil dat de subsidies voor visserij in Nederland en Europa worden stopgezet. Voorzichtigheid moet de norm zijn. Omdat de visstand zorgwekkend is, moet er in principe niet meer worden gevist in Europese wateren, ook niet in Nederlandse wateren.

We moeten ook stoppen met contracten die in andere landen buiten de EU schade veroorzaken. En er moet een vangstverbod komen voor kwetsbare soorten zoals paling, haring en kabeljauw. Schadelijke vismethoden moeten worden verboden. Alleen wanneer kan worden bewezen dat een (beperkte) visvangst verantwoord is en niet schadelijk is voor de ecosystemen onder water, kan visserij nog worden toegestaan.

MSC-Keurmerk
Zolang de genadeloze leegroof van de zee niet is gestopt, is duurzame vis een fabeltje. Het MSC-etiket geeft een groene goedkeuring aan het eten van vis. Ook als de getroffen maatregelen nog lang niet genoeg zijn om de vis als "verantwoord" te bestempelen. Er moeten strengere regels komen. Er moet dan ook een einde komen aan het betalen van zogenaamde duurzaamheidskeurmerken voor vis. Zoals het MSC-keurmerk. Dit geld kan beter worden benut voor een krimp van de sector via een financiële tegemoetkoming.