Dolfijnen- en walvis­jacht

De Partij voor de Dieren blijft de Tweede Kamer aansporen om dolfijnen en walvissen te beschermen tegen wrede slachtingen. Elk jaar worden bij Taiji in Japan en bij de Faeröereilanden duizenden wilde dolfijnen bij elkaar gedreven en op barbaarse wijze gedood. Dit zorgt voor één groot bloedbad. Vooral Japan heeft een groot aandeel in deze drijfjachten. Dit doen ze om wilde dolfijnen voor veel geld te kunnen verkopen aan dolfinaria, zeeaquaria en toeristische programma’s voor het zwemmen met deze dieren. De overige dolfijnen, zo’n 23.000 dolfijnen per jaar, worden afgeslacht voor hun vlees.

Op de Faeröereilanden dient de jaarlijkse dolfijnenjacht als culturele traditie voor jonge mannen om hun mannelijkheid te bewijzen. De mannen steken de dieren met een stompe haak in hun blaasgat om ze uit het water te halen. Daarna snijden ze de ruggengraat open. De gruwelijke doodsstrijd duurt gemiddeld wel een half uur.
De barbaarse dolfijnenslachtingen moeten zo snel mogelijk stoppen. De partij keert zich tegen het gebruik van zeezoogdieren voor vermaak in dolfinaria en maakt zich sterk voor een goede wettelijke bescherming van deze dieren.

Verbod commerciële walvisvangst
Commerciële jacht op walvissen is illegaal, maar kleine walvisachtigen, waaronder dolfijnen, zijn nog altijd niet opgenomen in de bescherming van de Internationale Walvis Commissie (IWC). Veel walvissoorten zijn door de jacht sterk in aantal achteruit gegaan. Noorwegen en IJsland staan als enige landen ter wereld toe dat walvissen worden gevangen. Japan lapt het verbod structureel aan haar laars, door te zeggen alleen walvissen te vangen voor 'wetenschappelijk onderzoek'.

De Partij voor de Dieren vindt dat regeringen het walvisjachtverbod moeten handhaven en dat zij moeten optreden tegen landen als Japan, die het verbod overtreden. Dat gebeurt echter niet. Regeringsleiders laten de handhaving van internationale afspraken voor de bescherming van de walvis over aan een maatschappelijke organisatie en haar vrijwilligers. Regeringsleiders zouden op zijn minst bescherming moeten bieden aan walvisbeschermers die wél doen wat overheden nalaten. Het is een schande dat de Japanse, Noorse en IJslandse overheden de walvisjacht, die geen enkel redelijk doel dient, nog steeds toestaan.